در این که ایالات متحده امریکا انگیزه کافی برای تقابل با ایران را دارد شکی نیست و برای این حمله هم بهانه و توجیهات لازم همواره وجود دارند چرا که اساسا این بهانه ها ساختنی و بافتنی هستند و واقعی بودن آنها اهمیتی ندارد _همانطور که در رابطه با جنگ عراق هم چنین تجربه ای به وضوح مشاهده شد_ مهم توجیه و به عبارت بهتر تحمیق افکار عمومی داخل و خارج امریکا است حال این هدف با هر وسیله ای حادث شود، شده است! امروز انرژی هسته ای بهانه ی خوبی است هر چند اگر این هم نباشد بهانه تراشی برای نظام رسانه ای و دستگاه جنگ روانی غرب زحمت چندانی ندارد...
از همین رو همواره مسئولین ارشد امریکا بر وجود گزینه حمله نظامی به ایران بر روی میز انتخاب خود تاکید کرده اند، اما چرا هیچ گاه این گزینه ی ذهنی رنگی نزدیک به واقعیت نیافته و همواره به صورت شبحی کم رنگ، بروز داشته است؟ این سئوال در دو حالت اهمیت بیشتری پیدا می کند؛
حالت اول- هنگامی است که امریکا به لحاظ اقتصادی شرایط خیلی خوبی دارد که حمله نظامی را امکان پذیر می سازد.
حالت دوم- هنگامی است که شرایط اقتصادی امریکا خیلی بد است که حمله نظامی را توجیه پذیر می سازد. تاریخ نشان داده است که در این دو حالت، واشنگتن انگیزه و امکان بالایی برای اقدام نظامی دارد و امروزه وضع اقتصادی امریکا به جهات مختلف با رکود و نزول چشم گیری مواجه است ولذا یکی از حالت های دوگانه که بستر ساز تحقق جنگ هستند وجود دارد.
بنابراین اکنون این سئوال به شکل جدی تری طرح می شود که امریکا با چه موانعی برای حمله نظامی به ایران مواجه است که تا کنون _علی رغم رجز خوانی هایی که شبیه غرش شیر بی یال و دم و اشکمی بوده است_ این گزینه هیچ گاه رنگی از جدیت به خود نگرفته است؟ 
پاسخ به این سئوال را از دو منظر مورد توجه قرار می دهیم، ناگفته پیداست که بررسی همه جوانب این موضوع نه در توان و مجال ما می گنجد و نه مصالح کلی ایجاب می کند...!

الف- عدم امکان پیش بینی مناسب از نحوه ی واکنش ایران
مختصات و ویژگی های منحصر به فرد، امکان پیش بینی واکنش ایران را تا حد زیادی دور از دسترس کرده است. ترکیب جمعیتی جوان، موقعیت جغرافیایی مناسب و خاص (به جهات گوناگون از جمله گستردگی سرزمینی و وجود رشته کوهها ، دشت و کویر و دریا و...) سبک دفاعی خاص و بسیج گسترده ی نیروها، پراکندگی و حضور هسته ها و پایگاه های مقاومت در اقصی نقاط کشور از شهری و روستایی و عشایر، خودکفایی در صنایع دفاعی، شجاعت و ابتکار عمل مسئولان ارشد و...
اگر امریکا وارد جنگی تمام عیار با ایران شود دست ایران آن چنان برای پاسخ گویی متناسب باز است که تشخیص و برآورد قرین به صحت درباره ی حجم و سرعت واکنش دفاعی ایران بسیار دشوار خواهد بود و امکان کشیده شدن شعله های نبرد تا خیابان های واشنگتن نیز دور از ذهن نخواهد بود! هر چند آمار دقیق و متقنی از ایرانیان حاضر در امریکا اعلام نمی شود اما به هر ترتیب شمار ایرانیان مقیم بیش از یک میلیون نفر است که اگر تنها چند صد نفری از آنها اراده ی انتقام جویی کنند برای اولین بار در تاریخ، امریکا در درون خاک خود با نا امنی هایی مواجه خوهد بود که هرگز آنها را تجربه نکرده و این در حالی است که سبک زندگی امریکایی به هیچ وجه طاقت کم ترین احساس ناامنی را ندارد و به سرعت اعتراض گسترده افکار عمومی را برخواهد انگیخت. (صرف نظر از ماجرای ساختگی 11 سپتامبر تا کنون امریکا درون مرزهای خود با هیچ نیرویی درگیر نبوده است.)
از سوی دیگر ایران به راحتی چه از طریق توان هوایی و موشکی و چه از طریق حامیانش در منطقه امکان ضربه زدن به پایگاههای امریکا در منطقه را داراست. موشک های ساحل به دریا ایران نیز امکان هدف قرار دادن تجهیزات دشمن را در تمامی زوایای خلیج فارس دارند.
البته امکان های دفاعی ایران تنها به این موارد هم محدود نمی شود راهکارهای ساده تری نیز در صورت اراده ی ایران وجود دارد  از جمله بستن تنگه هرمز به عنوان برجسته ترین گلوگاه تامین انرژی دنیا، کافی است یکی از نفت کش های غول پیکر _که هنگام عبور از تنگه به ایران جناح می دهد_ غرق شود! (با نظر به این که تنها در محدوده ی خاصی از تنگه هرمز عمق آب برای عبور کشتی های بزرگ مناسب است.)
 این حربه منافع تمامی کشورهای توسعه یافته را به خطر می اندازد و به همین دلایل هم آنها نه تنها انگیزه ای برای همراهی در این تقابل را ندارند که امریکا را نیز از آن پرهیز می دهند و این در حالی است که امریکا عادت به این دارد که در حملات نظامی خود شرکای جرم بسیاری داشته باشد چنان که در عراق 26 کشور نیروی نظامی وارد کردند.

ب- تبعات گسترده اقتصادی درصورت درگیری با ایران
وقتی سایر کشورها که خسته از دنباله روی امریکا به نوبت در حال بازگرداندن نیروهایشان از افغانستان و عراق هستند و افکار عمومی و منافع اقتصادی شان هم پذیرای جنگ دیگری نیست، از همراهی با کاخ سفید سرباز زنند تمام هزینه ها و عمده ی تبعات اقتصادی جنگ را امریکا به تنهایی باید بپردازد و این برای کشوری که بارش همیشه بر دوش اذنابش بوده است غیر قابل تحمل است. به خصوص که تا کنون حدود 5 تریلیون دلار در طول 5 سال در عراق هزینه شده است که به هیچ روی با منافع حاصله تناسبی ندارد. این رقم تنها در صورت یک سال جنگ با ایران قدرتمند تا 10 برابر قابل افزایش است و این یعنی فروپاشی حتمی اقتصاد امریکا! برای درک صحیح تر از این موضوع، قابل ذکر است که بودجه ایالات متحده در سال 2008 در حدود 2.7 تریلیون دلار بوده است و رقم بدهی های خارجی آنها حدود 9 تریلیون دلار (یعنی بالغ بر سه برابر بودجه سالیانه!) 
دشواری براورد حجم تبعات و هزینه ها با توجه به نکاتی که در خصوص دلیل اول ذکر شد و نیز برخی دلایل دیگر بیشتر روشن می شود از جمله این که گستردگی سرزمین ایران یک سوم خاک اروپاست و تا کنون امریکا با هیچ کشوری در این پهنه ی جغرافیایی نجنگیده است.
تنها مدل قابل شبیه سازی برای تقابل ایران و امریکا جنگ 33 روزه حزب الله لبنان در برابر مجهزترین و مدعی ترین ارتش منطقه ی خاورمیانه است که در منطقه ی کوچک جنوب لبنان یک گروه شبه نظامی شیعی با الهام از الگوهای مقاومتی ایران توانست در نبردی نامتقارن در زمین و هوا و دریا، اسرائیل را چنان به شکست بکشاند که خودشان با سرشکستگی تمام به این امر اعتراف کردند و شد آن چه که همگان دیدند!

پانوشت:

 * ذکر تمام این نکات دال بر این نیست که ما از تقویت توان دفاعی خود غافل شویم بلکه لازم است با هوشیاری کامل به توان افزایی و رصد کردن شرایط بین المللی بپردازیم. اهمیت این موضوع وقتی بیشتر روشن می شود که اوضاع وخیم اقتصادی امریکا توام با کاهش مقبولیت دولت فعلی و نزدیک شدن این دولت به دقیقه ی نود و عدم وجود قوه ی عاقله لازم، احتمال اتخاذ تصمیمات بی پایه در وقت اضافه و انداختن تبعات آن به دوش دولت بعدی را نفی نمی کند.
**در همین راستا طرح بازمهنسی ساختار دفاعی که اخیرا صورت گرفت قابل اشاره و تقدیر است، که طی آن سیستم دفاعی کشور به جای متمرکز و متصل شدن به یک نقطه(پایتخت) تبدیل به 31 سپاه مستقل و منطقه ای گردید که به صورت جزیره ای پاسخگویی به تجاوزات را در هر نقطه از کشور با سرعت و توان بالا، امکان پذیر می سازد. 

***و اما نکته آخر این که ایران شروع کننده ی جنگ نخواهد بود اما آغازگر جنگ، تمام کننده ی آن نیست و قطعا ضربه ی نهایی را ما خواهیم زد!